Virulente tarweschimmel rukt op naar Centraal-Azië

In graanvelden in het westen van Iran is een bijzonder agressieve variant van de tarweschimmel zwarte roest (Puccinia graminis) opgedoken. De VN-Voedsel- en Landbouworganisatie FAO maakt zich ernstige zorgen over de opmars van de schimmel, die in 1999 opdook in Oeganda nadat wetenschappers dachten dat de plaag definitief was uitgeroeid.
Zwarte roest is een schimmelziekte die de vaten in de tarwestengels verstopt en een gezond korenveld in een mum van tijd kan herleiden tot een triest woud van roestkleurige stengels. Tot halverwege de twintigste eeuw veroorzaakte de schimmel regelmatig terugkerende pandemieën in de graanteelt. Wetenschappers dachten het probleem te hebben opgelost met de veredeling van graansoorten, de zogenaamde “groene revolutie”, maar in 1999 stak de ziekte opnieuw de kop op in Oeganda.
De sporen van de schimmelvariant, die de naam Ug99 meekreeg, verspreidden zich met de wind tot in Kenia en Ethiopië in 2001 en staken in 2007 de Rode Zee over tot in Jemen. Begin maart van dit jaar meldde de FAO dat de schimmel was opgerukt tot in het westen van Iran. “Landen als Afghanistan, India, Pakistan, Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan, allemaal grote graanproducenten, zijn het meest bedreigd en moeten bijzonder waakzaam zijn”, aldus de FAO.

Race tegen de tijd


Uit onderzoek blijkt dat tachtig procent van de tarwevariëteiten in Azië en Afrika kwetsbaar is voor de schimmel. Omdat de sporen zich met de wind verspreiden en door het drukke reis- en vliegverkeer is het maar een kwestie van tijd voor de ziekte Oost-Azië en het Amerikaanse continent bereikt, menen experts. Europa is minder bedreigd omdat het klimaat er voor de schimmel niet zo gunstig is.
“De schimmel kan de graanopbrengst in de getroffen landen flink verlagen”, luidt het bij de FAO. “De internationale gemeenschap moet ervoor zorgen dat de risico’s worden bestreden, zeker nu deze landen te kampen hebben met hoge voedselprijzen.”
Sinds 2005 is er een Global Rust Initiative (GRI) dat de inspanningen bundelt van verschillende onderzoeksinstituten. Het initiatief staat mee onder de hoede van Nobelprijswinnar Norman Borlaug, de Amerikaanse agronoom die als ‘vader van de Groene Revolutie” in 1970 de Nobelprijs voor de Vrede kreeg. Borlaug stond in de jaren vijftig en zestig mee aan de wieg van de eerste resistente graanvariëteiten die een grote bijdrage leverden tot de voedselveiligheid in Mexico, India en Pakistan.
Het GRI monitort de verspreiding van Ug99 en helpt mee om nieuwe, resistente graanvariëteiten te identificeren en te verspreiden in landen die gevaar lopen. De genwetenschappers en de Ug99-schimmel zijn dus met elkaar in een spannende race tegen de tijd verwikkeld.

Oude kwaal


De Romeinse geschiedschrijver Plinius noemde de zwarte roest al de vreselijkste van alle plagen die de oogst bedreigen. De Romeinen hadden zelfs een speciale godheid, Robigus genaamd, aan wie ze offers brachten van rode wijn en rode diersoorten als vossen en honden in ruil voor bescherming tegen graanschimmels.
De laatste grote pandemie bereikte in 1954 de Verenigde Staten en bedreigde daar veertig procent van de tarweoogst. Ook nadat de ziekte was uitgeroeid hielden de Russen en Amerikanen gedurende de Koude Oorlog schimmelsporen achter de hand om ze eventueel te kunnen inzetten als biologisch wapen.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.