Dubbelinterview met Angela Blanchard (BakerRipley) en Erwin De Bruyn (Stebo)

Angela Blanchard: ‘Ik beschouw diversiteit als een sterkte in de samenleving’

© Stebo

 

Angela Blanchard uit Houston is voorzitter en CEO van BakerRipley, een organisatie die zich focust op gemeenschapsontwikkeling gericht op de menselijke, sociale en culturele sterke punten van kwetsbare bevolkingsgroepen. Stebo, een Belgische organisatie die zich ook richt op activiteiten binnen gemeenschapsontwikkeling en -verandering, nodigde Angela Blanchard uit voor hun feest naar aanleiding van hun 30ste verjaardag. ‘Het is belangrijk om wereldwijd mensen te ontmoeten die ervaring hebben met kwesties die in de toekomst onze context kunnen bepalen zoals massamigratie en klimaatvluchtelingen, wat Houston heel plots en intens heeft ervaren’, zegt Erwin De bruyn, directeur van Stebo.

Houston in Texas heeft de laatste jaren talloze vluchtelingen en immigranten opgevangen naar aanleiding van verschillende natuurrampen in naburige steden. Wat is er zo belangrijk bij de integratie van vluchtelingen en immigranten?

‘We willen niet dat mensen die naar onze stad migreren hun eigen cultuur vergeten.’

Angela Blanchard: In 2005 ontstond er een periode van massamigratie naar Houston in Texas. Naburige steden werden geconfronteerd met opeenvolgende orkanen en overstromingen. Het leven van onze buren werd verstoord en verandering in onze samenleving werd een norm. Talloze vluchtelingen en immigranten kwamen voor nieuwe kansen en doeleinden. Houston is altijd divers geweest, maar nu zijn we de meest diverse stad in het meest diverse land.

De integratie in Houston verloopt op een uitzonderlijke manier. Als ze hier aankomen, vragen we hen om de verantwoordelijkheden van burgerschap te leren, werk te zoeken en mee te stemmen. We willen niet dat mensen die naar onze stad migreren, hun eigen cultuur vergeten. Ze moeten hun eigen cultuur, geloof, feesten en eetgewoontes juist behouden. In Houston heb je overal zichtbare en getolereerde diversiteit: in scholen, op het werk en zelfs aan een tafel op restaurant.

Hoe kunnen we diversiteit op een positieve manier gebruiken in de samenleving?

Angela Blanchard: In Houston zien we diversiteit als een groot voordeel. We zijn een wereldstad en dat maakt veel mogelijk in het kader van de globale industrie. Je kan ook mensen ontmoeten van over heel de wereld zonder Houston te verlaten. Naar waar ik ook ga in de wereld, ik kan altijd beroep doen op diverse contacten in Houston.

© Stebo

 

Hoe kunnen steden zich profileren als verwelkomende steden voor vluchtelingen en immigranten?

Angela Blanchard: Massamigratie gebeurt over heel de wereld, vrijwillig of gedwongen. We moeten stoppen met te denken dat we het kunnen vermijden, want het is juist een norm aan het worden. We mogen niet in het verleden blijven hangen en moeten verandering in de samenleving erkennen.

De meerderheid van de bevolking in Houston is afkomstig uit een andere stad of land, wat onze sterkte is. Wij hebben als individuen niet veel gedeelde geschiedenis of herinneringen uit het verleden, wat maakt dat we steeds vooruitkijken. We verwelkomen van nature mensen omdat het een deel van onze cultuur is. Bij steden of landen met een hiërarchie gebaseerd op geschiedenis, politiek, cultuur of bloedbanden is dat minder vanzelfsprekend.

‘Verwelkomen van nieuwe mensen is geen theorie, maar het is iets dat we bedachtzaam moeten ondernemen in de praktijk.’

Het is vooral belangrijk dat de stad zich zo organiseert en voorbereid opdat er plaats is voor nieuwe mensen en dat zij dat ook zo aanvoelen. We moeten kijken naar wat mogelijk is en meer kansen creeëren voor meer mensen. Dat is een van de missies van BakerRipley. In 2017 wisten we dat er door de orkaan Harvey duizenden mensen naar Houston zouden komen. We hebben meteen divers personeel gezocht om de mensen te kunnen verwelkomen in hun eigen taal.

Nieuwe kinderen kunnen starten aan de school van BakerRipley, die niet dezelfde kennis vereist als van kinderen die al heel hun leven in Houston wonen. We ontvangen daar vaak kinderen die een lange weg van vluchtelingenkampen achter zich hebben en dus een periode niet voltijds naar school konden gaan. In de school van BakerRipley starten alle nieuwkomers op hetzelfde niveau en leren ze samen een aantal basisconcepten zoals wat een rugzak of een locker is.

Het is zo al moeilijk genoeg om je weg en plaats te vinden in een nieuwe grote stad in een nieuw land. Door gemeenschapscentra te creëren waar ze de taal, het banksysteem, woonbeleid en verantwoordelijkheden kunnen leren, geven we hen het gevoel dat ze echt welkom zijn en hier ook thuishoren.

© Stebo

 

Verwelkomen is een zeer weloverwogen uitdrukking. In Houston zeggen we altijd: ‘Iedereen wil verdienen, leren en erbij horen.’ Verwelkomen van nieuwe mensen is geen theorie, maar het is iets dat we bedachtzaam moeten ondernemen in de praktijk.

Hoe gaan we volgens jullie het beste om met veranderingen in de samenleving?

Angela Blanchard: Je kan geen plan maken dat over een aantal jaren heen gaat, daarvoor leven we in een te snel veranderende samenleving. Je kan het vergelijken met het besturen van een zeilboot. We bekijken de beschikbare middelen en zetten een richting vast die we willen uitgaan. We doen er onderweg alles aan om er te geraken, maar uiteindelijk bepaalt de wind onze vooruitgang. Als de wind ons gunstig is, gaan we sneller vooruit. Maar als de wind even stil valt door een plotse omwenteling zoals een natuurramp, dan moeten we eerst de samenleving heropbouwen voordat we verdergaan.

Erwin De bruyn: We hebben een plan nodig voor alles, maar niets gaat volgens plan. Dus het is goed om planmatig te werken om de juiste richting aan te houden, maar we moeten er flexibel mee omgaan. Bij Stebo hebben we collectieve intelligentie, energie en inzet. Dat is heel belangrijk bij het bepalen van een toekomst. Het moet gaan om een gedeelde toekomst, waaraan iedereen heeft bijgedragen.

© Stebo

 

Hoe zien jullie de toekomst van Europa in deze tijden van massamigratie?

Angela Blanchard: In Europa zie ik meer een bewuste toepassing van het rationeel denken over kwesties, waar we op dit moment een tekort aan hebben in de Verenigde Staten. In Duitsland zie ik bijvoorbeeld de oprechte wens om op een of andere manier de praktijk van verwelkomen onder de knie te krijgen.

Maar wat Europa speciaal maakt, is het voorbehoud van identiteit, bloedbanden en cultuur door een gedeelde geschiedenis. Dat zijn kostbare waarden die je niet gewoon aan de kant kan zetten. Mensen verwelkomen die niet dezelfde geschiedenis delen, is dus een uitdaging en je moet je niet slecht voelen als je daar nog niet bent.

Het geloof dat iedereen wil ‘verdienen, leren en erbij horen’ drijft je naar de juiste acties. Maar dat gaat nog wat tijd nodig hebben, omdat eerst elke gemeenschap moet beslissen wat ze kunnen loslaten van hun waardevolle cultuur. In de Verenigde Staten hebben we geen lange gedeelde geschiedenis, daar is de cultuur enkel een verzameling van wat iedereen met zich heeft meegebracht. Wij hebben dus niet dezelfde relatie tot onze cultuur, hoewel er ook bij ons nog steeds conflicten ontstaan rond wie erbij hoort en wie niet.

‘Europa duwt hen juist naar afhankelijkheid en daardoor neemt de frustratie langs beide kanten toe.’

Erwin De bruyn: Elke vluchteling of migrant die naar België komt moet een inburgeringstraject volgen. Leren hoe België werkt: wat zijn de instituten, hoe open je een bankrekening, wat is het parlement enzovoort. Dat is een goede intentie, want een generatie geleden hebben we daar veel te weinig in geïnvesteerd.

Maar nu verwachten we dat vluchtelingen en migranten die hier aankomen eerst heel goed Nederlands spreken, onze instituten begrijpen en een woning hebben voordat ze kunnen gaan werken. Zo’n inburgeringstraject duurt drie jaar, terwijl ze de dag dat ze aankomen meteen productief willen zijn en erbij willen horen.

Angela Blanchard: Volwassenen leren een taal beter en sneller aan tijdens het uitoefenen van een beroep dan in een klaslokaal. In de Verenigde Staten hanteren we het andere uiterste: nieuwkomers krijgen een jaar bescheiden hulp en daarna moeten ze het zelf uitzoeken. Je zou een middenweg moeten vinden, want het is een mythe dat vluchtelingen en migranten afhankelijk willen zijn. Europa duwt hen juist naar afhankelijkheid en daardoor neemt de frustratie langs beide kanten toe.

Elk Europees land heeft ook een meer geformaliseerde arbeidsmarkt, die de nodige studies en competenties vereist. In de Verenigde Staten kan je aan een job geraken als je gewoon zegt dat je die job kan uitoefenen, we willen juist dat nieuwkomers werken omdat we ze nodig hebben. In Europa is dat anders en daar brengt burgerschap veel voordelen met zich mee: betrouwbare gezondheidszorg, toegang tot onderwijs enzovoort. Die voordelen maken de kwaliteit van ieders leven en voor veel Amerikanen is dat niet beschikbaar.

Erwin De bruyn: We moeten inderdaad erkennen dat we een heel gesloten arbeidsmarkt hebben. Op vlak van integratie van vluchtelingen en immigranten doet België het niet goed. We wijzen naar hen alsof ze niet willen werken, maar als je er echt contact mee hebt, zie je het helemaal anders. Bij Stebo hadden we bijvoorbeeld een particulier gefinancieerd programma om hoogopgeleide vluchtelingen en migranten tewerk te stellen in de bediendesector. Het heeft twee tot drie weken geduurd om 85 werkloze kandidaten te vinden. Maar het heeft ons tien maanden gekost om één werkplaats aangeboden te krijgen van bedrijven. Dat bewijst dat er nog veel werk aan de winkel is in Europa.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.