Meer tijd om onze samenleving terug vlot te trekken

Vandaag tieren burn-outs, angsten en depressies welig. Hoog tijd om het roer om te gooien, vindt Aaron Ooms, voorzitter van de Jongsocialisten vzw, die oproept tot het invoeren van de 30-urenweek,. ‘We moeten ons de vraag stellen of de opbrengst van de toegenomen productiviteit naar de eigenaars van de robots dient te gaan of naar tijd voor de mensen.’

  • Pierre J. (CC BY-NC-SA 2.0) Pierre J. (CC BY-NC-SA 2.0)

We zitten allen in een ratrace waarbij we steeds meer en harder werken. Al te vaak vallen mensen uit de boot of bengelen ze aan de romp, zoals het hoort in een cynische prestatiemaatschappij. De kapitalistische organisatie van de economie heeft duidelijk gefaald. Winstmaximalisatie werd het doel op zich. Naar wie die winst gaat is van geen belang. De markt wint, maar de mens verliest.

Meer nog. Ook voor ons klimaat is het ter plaatse blijven trappelen geen goede zaak. Door deel te nemen aan die ratrace vergroten we enkel maar onze impact op het milieu. Hoe gejaagder we ergens willen geraken, hoe groter de impact: met de fiets, het openbaar vervoer, de auto, het vliegtuig. Met meer tijd zouden we veel meer zelf doen: repareren in plaats van vervangen, meer aandacht voor gebruik en minder op bezit, zelf koken. Kortom, minder afhankelijkheid van energieverslindende technologieën.

Maar de samenleving bleef ter plaatste trappelen. Met bijzonder kwalijke gevolgen.

Begin deze eeuw voorspelde de econoom Keynes dat de werkweek in 2030 slechts 15u zou duren. De vooruitgang zou ons inhalen en de rijkdom zou groeien. Zijn inschatting van de economie was correct: de vooruitgang is niet te stoppen: robotisering, automatisering, digitalisering. En de rijkdom stijgt: vandaag produceert iedere Belg 3,4 keer meer rijkdom dan in 1960. In het begin van de 21ste eeuw, waren landen als België, Frankrijk en Nederland al vier tot vijf keer zo rijk als in 1930. Maar de samenleving bleef ter plaatste trappelen. Met bijzonder kwalijke gevolgen.

Voorbij de cijfers

Hoog tijd om onze economie en samenleving terug vlot te trekken. Laat ons voorbij de cijfers gaan en de economie eindelijk terug in dienst van de mens plaatsen. We moeten onze economie emanciperend laten werken in plaats van vervreemdend en frustrerend. Landen waar minder lang gewerkt wordt scoren steeds het hoogst op de emancipatieranglijst. Het gaat dan vooral om een betere verdeling van het werk, maar dan wel van alle werk: betaald én onbetaald. De student die zich belangeloos inzet voor een bruisende studentenstad, de kunstenaar die met creaties allerhande mensen laat reflecteren en de moeder die zich inzet voor de lokale sportclub dragen immers evenzeer bij aan een kwalitatieve en warme samenleving.

Wij zijn dan ook bijzonder blij dat sp.a dit als eerste partij in Vlaanderen inziet en het debat hierrond aanzwengelt. Als het om welzijn en gezondheid gaat, zal dit één van de grootste uitdagingen vormen voor de komende decennia en generaties. Maar meer tijd hebben, begint bij minder werken. Hoog tijd dus om de volgende historische stap te zetten: een 30-uren werkweek met behoud van loon.

Dit zal ervoor zorgen dat we een hele resem gezondheidsproblemen wegnemen en het zal ons klimaat ten goede komen. Tegelijk zullen de vrijgekomen uren ingevuld worden met nieuwe jobs, met meer mensen aan de slag dus, op een haalbare en gezonde manier. Dat alles levert geld op maar is vooral belangrijk omdat het essentieel is voor een welvarende samenleving.

Hoelang nog stellen we ons geloof in een systeem dat ongelijkheid enkel maar versterkt?

Het grootste probleem met het invoeren van de 30-uren werkweek zien velen in de stijging van de loonkosten. 75 procent arbeidstijd bij 100 procent loon doet de loonkosten met 25 procent stijgen klinkt het. Als drogargument kan dat tellen: moesten de lonen op een rechtvaardige manier mee gestegen zijn met de productiviteitsstijging, dan was die stijging van de loonkosten er al geweest en dat was rechtvaardig geweest. Tijd om dat recht te trekken. We moeten ons de vraag stellen of de opbrengst van de toegenomen productiviteit naar de eigenaars van de robots dient te gaan of naar tijd voor de mensen.

ING keerde 7 miljard euro uit aan haar aandeelhouders, aan een kleine groep rijken, terwijl het personeel met duizenden op straat kwam te staan. Hoelang tolereren we nog die ongebreidelde ongelijkheid, en stellen we ons geloof in een systeem dat die ongelijkheid enkel maar versterkt?

Aaron Ooms is voorzitter van de Jongsocialisten vzwMaar een economie waarin multinationals en superrijken alles binnenrijven werkt niet. Laat ons naar een coöperatieve economie gaan waarbij iedereen aandeelhouder kan zijn en de winst ten dienste staat van iedereen. Naar een samenleving met meer mens en minder markt. Daar moet sp.a samen met ons voluit voor kiezen. Een eerste stap is de invoering van de 30-uren werkweek met behoud van loon.

Maak MO* mee mogelijk.

Word proMO* net als 2790   andere lezers en maak MO* mee mogelijk. Zo blijven al onze verhalen gratis online beschikbaar voor iédereen.

Ik word proMO*    Ik doe liever een gift

Met de steun van

 2790  

Onze leden

11.11.1111.11.11 Search <em>for</em> Common GroundSearch for Common Ground Broederlijk delenBroederlijk Delen Rikolto (Vredeseilanden)Rikolto ZebrastraatZebrastraat Fair Trade BelgiumFairtrade Belgium 
MemisaMemisa Plan BelgiePlan WSM (Wereldsolidariteit)WSM Oxfam BelgiëOxfam België  Handicap InternationalHandicap International Artsen Zonder VakantieArtsen Zonder Vakantie FosFOS
 UnicefUnicef  Dokters van de WereldDokters van de wereld Caritas VlaanderenCaritas Vlaanderen

© Wereldmediahuis vzw — 2024.

De Vlaamse overheid is niet verantwoordelijk voor de inhoud van deze website.