Graag mag ik de stad bezingen als de natuurlijke biotoop van de oudere mens. Graag mag ik fantaseren hoe ik, later, aan een half en half zal nippen in de Cirio, schalks knipogend naar de obers met strikjes. Of me rond zal eten, want tegen dan mag het, aan exquise taartjes van chique patissiers op de Zavel. Maar even vaak houd ik mijn adem in, wanne ...