"Erkenning van Palestina is vooral symbolische kwestie"

Een delegatie van Palestijnse leiders is naar New York gereisd voor de Algemene Vergadering van de VN, die vandaag (dinsdag) start. Ze zullen er het VN-lidmaatschap voor Palestina aanvragen. Israël en de VS kanten zich fel tegen het voorstel en deze laatste dreigt met een veto. Avi Shlaim, expert in het Arabisch-Israëlische conflict, legt uit wat Israël en zijn Amerikaanse bondgenoot te verliezen hebben.

Bush was nachtmerrie

“Wat de Palestijnen de afgelopen twintig jaar hebben meegemaakt, is cruciaal om dit voorstel te begrijpen. De Israëlische premier Yitzhak Rabin werd vermoord in 1995 en sindsdien ging het allemaal bergaf. De Amerikaanse president George W. Bush betekende een complete nachtmerrie voor de Palestijnen. Hij legde Sharon geen strobreed in de weg”, zegt Shlaim, die in Bagdad geboren werd maar opgroeide in Israël.

“Het is geen goede optie voor de Palestijnen om achterover te leunen en niets te doen. De Palestijnse vraag om hun staat te erkennen zal niets veranderen op het terrein, maar wel in de internationale arena. Het zal de machtsbalans internationaal doen kantelen van Israël naar de Palestijnen. Het is dus vooral een symbolische kwestie die de dynamiek zal veranderen”, aldus de hoogleraar.

Hysterisch

“Tot op heden controleren de VS en Israël het vredesproces. De onderhandelingen gebeurden altijd op basis van Israëlische condities. De Palestijnen moesten onderhandelen met Israël over hun eigen voorwaarden. De oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat zal dus de basisregels veranderen. Want het is zeer duidelijk geworden dat de bezetting illegaal is en dat Israël bouwt op het grondgebied van een soevereine staat”, meent hij.

Waarom doen Israël en de VS zo hysterisch over het Palestijnse verzoek aan de VN als het geen verschil maakt? vraagt Shlaim zich af. “Omdat ze het in de voorbije twintig jaar op hun manier mochten doen. Er was een door de VS gesteund vredesproces, dat traag maar zeker nergens naartoe leidde, en Israël bleef zijn uitbreidingspolitiek voeren terwijl het deed als het betrokken was bij een vredesproces. Dat is voorbij. Nu kan er niet meer gedaan worden alsof.”