Klimaatverandering doet kassa rinkelen in Chili

Chileense bedrijven hebben al voor 40 miljoen dollar overeenkomsten gesloten met ondernemingen uit de industrielanden rond projecten die Chili kunnen helpen minder broeikasgassen uit te stoten. Nog eens 35 soortgelijke initiatieven zijn in voorbereiding. De projecten vallen onder het Clean Development Mechanism (CDM): investeerders uit rijke landen kunnen de uitstoot aan broeikasgassen die ze in Chili helpen uitsparen, in mindering brengen van hun eigen uitstoot. Veel bedrijven achten het pijnlijker of technisch moeilijker de vervuiling in hun eigen vestigingen terug te schroeven.

Het CDM is een instrument van het Protocol van Kyoto. Dat verdrag legt de industrielanden op hun uitstoot aan broeikasgassen tegen 2012 te verminderen met gemiddeld 5,2 procent in vergelijking met 1990. Nu het protocol vorige week in werking is getreden, moeten de bedrijven van de deelnemende industrielanden ervoor zorgen dat ze de hun opgelegde emissienormen halen.

Volgens voorlopige schattingen van de Chileense Milieucommissie (CONAMA) kunnen alle CDM-projecten samen de Chileense uitstoot van koolstofdioxide - het belangrijkste broeikasgas - jaarlijks met 3,4 miljoen ton verminderen. Op wereldschaal is dat een bescheiden bijdrage - Chili neemt amper 0,02 percent voor zijn rekening van alle broeikasgassen die wereldwijd in de atmosfeer worden geblazen.

Cristóbal Zolezzi, een econoom van de stichting Terram, een niet-gouvernementele milieuorganisatie, is blij dat Chili kan profiteren van de emissiehandel. Maar volgens hem ontbreken in zijn land nog altijd een nationale klimaatpolitiek en een nationaal systeem voor de uitgave van emissiekredieten. Daardoor dreigen kleine en middelgrote bedrijven volgens hem uit de boot te vallen bij het aantrekken van investeringen in propere technologieën. Als de kleine en middelgrote bedrijven samenwerken, kunnen ze nochtans ook een belangrijke uitstootreductie realiseren.

Binnenkort beginnen de onderhandelingen over de tweede fase van het Protocol van Kyoto. Ontwikkelingslanden met een sterke industrie als China, Brazilië en Mexico zullen zich er waarschijnlijk ook toe moeten verbinden hun uitstoot aan broeikasgassen te verminderen. Rosa Moreno, de coördinator klimaatverandering voor Greenpeace in Chili, hoopt dat Chili ook in dat lijstje wordt opgenomen. Ze vindt dat haar land nu veel te weinig onderneemt om de klimaatverandering tegen te gaan. Volgens Moreno komt 0,0025 procent van de elektriciteit die in Chili wordt opgewekt uit hernieuwbare energiebronnen. Er is geen politieke wil om dat aandeel duidelijk op te trekken, al heeft het land de financiële en technologische mogelijkheden.

Chili zuchtte de voorbije weken onder een hittegolf zonder voorgaande. Die heeft van de klimaatverandering even een heet onderwerp gemaakt in het land. Zelfs 600 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Santiago haalde het kwik 39 graden Celsius, een absoluut record voor die breedtegraad. Het is onmogelijk uit te maken of zo’n zomer het gevolg is van de opwarming van de aarde, zegt Jorge Carrasco, het hoofd van de afdeling klimatologie van de Chileense Luchtvaartdienst. Maar er zijn wel aanwijzingen die zwaarder wegen. De voorbije 100 jaar is de gemiddelde temperatuur in Chili met meer dan een halve graad Celsius gestegen. De gletsjers in de Andes krimpen zienderogen. In het centrum van het land regent het minder, zodat de streek langzaam het woestijnkarakter krijgt dat altijd typisch was voor het noorden van het land. Volgens Rosa Moreno van Greenpeace heeft Chili nog het meest te kampen met meer en hevigere periodes van El Niño en La Niña, sterk veranderde neerslag- en temperatuurpatronen die samenhangen met de periodieke opwarming van het zeewater in het oosten en het centrum van de Stille Oceaan. (PD)