Wereldbank promoot uitverkoop grond in Zuiden

Op 26 en 27 april stelde de Wereldbank op een bijeenkomst in Washington nieuwe principes voor in verband met de transnationale investeringen in landbouwgrond, ook wel ‘land grabbing’ genoemd. De Verenigde Naties steunen dit idee.
Via die principes, die vrijwillig en dus niet verplicht zijn, moeten de rechten van de lokale landbouwgebruikers in Azië, Afrika en Latijns-Amerika gerespecteerd worden, hun levensonderhoud en hulpmiddelen worden beschermd en hun omgeving mag niet beschadigd worden.

Friends ot the Earth International

Deze principes zullen volgens Friends of The Earth International (FoEI) nooit bereikt worden in de praktijk. “Het is eerder een poging om de overname van landbouwgronden acceptabeler voor te stellen en het zo legitiem te maken”, zegt Kirtana Chandrasekaran van FoEI. “Het gaat trouwens over vrijwillige principes, ze moeten niet verplicht nageleefd worden door de investeerders.”
De Wereldbank zegt dat ze met de principes de landbouwinvesteringen willen promoten in het buitenland, maar volgens FoEI zal dit het levensonderhoud van de lokale bevolking alleen maar stuk maken. De Wereldbank denkt hiermee ook de globale voedselcrisis aan te pakken. “Om dit te bereiken moeten ze ‘land grabbing’ verbieden, geen enkel principe kan de overname van landbouwgrond aanvaardbaar maken”, aldus Chandrasekaran.

Landbouwers verdreven

‘Land grabbing’ is ontstaan in 2008 als antwoord op de globale voedselcrisis. Opkomende en rijke economieën proberen sindsdien vruchtbare gronden in ontwikkelingslanden op te kopen.
In de praktijk zijn de landbouwers hier het slachtoffer van. Investeerders en lokale overheden zijn echter vooral uit op winst, waardoor boeren gewoon van hun gronden worden verdreven. Zij kunnen niet langer in hun levensonderhoud voorzien. De geproduceerde gewassen worden meestal geëxporteerd naar het buitenland waardoor ontwikkelingslanden zelf moeilijk aan voedsel geraken.

Gevolgen

De aankoop van landbouwgronden moet nieuwe technieken en financiële middelen ter beschikking stellen voor de arme landen. De landbouw in sommige ontwikkelingslanden lijdt echter al tientallen jaren onder een rampzalig tekort aan investeringen.
Doordat de grond voor exportlandbouw gebruikt wordt, verliezen miljoenen mensen hun lbron van evensonderhoud, vooral boeren die al generaties lang hun eigen stuk grond bewerken.
‘Land grabbing’ marginaliseert de kleinere voedselproducenten en lokale gemeenschappen, die nu al het grootste deel uitmaken van de één miljard mensen die lijden onder armoede of hongersnood. Landbouw op kleine schaal zorgt trouwens nog altijd voor de voedselvoorziening van zeventig procent van de wereldbevolking, maar ook dit komt in gevaar door de verkoop van de landbouwgronden.