BRICS-bedrijven doen miljardenzaken

Dinsdag vond in de noordoostelijke Braziliaanse stad Fortaleza de zesde top plaats van de BRICS-groep (Brazilië, Rusland, India, China, Zuid-Afrika). Voorafgaand aan die top was er een bijeenkomst voor bedrijfsleiders. Het doel van de meeting was om 2,8 miljard euro aan zaken te beklinken in strategische sectoren zoals landbouw, infrastructuur, logistiek, informatietechnologie, gezondheid en energie.

Complementaire economieën

De leden van de BRICS vertegenwoordigen “een enorme complementariteit” en alle landen hebben er baat bij die ten volle te benutten, vindt Marcos Jank, directeur bedrijfszaken van BRF, een Braziliaanse vleesmultinational. “China heeft een gigantische markt. Brazilië heeft een grote voorraad grondstoffen en veel vruchtbare grond, waarmee het land aan de vraag van grote bevolkingsgroepen kan voldoen”.

Critici zeggen dat het om onevenwichtige handel gaat, omdat de Braziliaanse export zich bijna uitsluitend toelegt op ruwe grondstoffen zoals soja en ijzererts, en afgewerkte producten importeert uit China.

Maar, zegt Jank, nieuwe handelsdeals maken het juist mogelijk om meer toegevoegde waarde te creëren in Brazilië. Zo zou China rechtstreeks vlees kunnen importeren uit Brazilië, in plaats van enkel soja voor de eigen vleesproductie.

“Meer vrije markt”

Een groot obstakel voor de verdere economische integratie van de BRICS-landen zijn volgens Jank allerlei handelsbarrières zoals toltarieven, subsidies en andere protectionistische mechanismen die een invloed hebben op handel, vooral in landbouwproducten. Hij pleit voor een meer vrijgemaakte markt.

Volgens cijfers van de Wereldhandelsorganisatie vertienvoudigde de handel tussen de vijf landen tot zo’n 200 miljard euro tussen 2002 en 2012. Het aandeel van de BRICS in de wereldhandel verdubbelde procentueel tussen 2001 en 2011, van 8 naar 16 procent.

“Wat de BRICS bindt, is hun macht”, aldus Narinder Wadhwa, ceo van SKI Capital Services uit India. De BRICS vertegenwoordigen 46 procent van de wereldbevolking, die op 26 procent van het aardoppervlak woont. Hun koopkracht is samen groter dan die van de Verenigde Staten of de Europese Unie, “zodat het logisch is dat ze ook een grotere deelname vragen binnen internationale beslissingsorganen”, zegt Wadhwa.