Reeds vergeten_ Climate Vulnerability Monitor 2012

Reeds vergeten_ Climate Vulnerability Monitor 2012.

Een tiental dagen na de oorspronkelijke publicatie van de Climate Vulnerability Monitor 2012 wordt duidelijk dat het rapport al uit het collectief geheugen verdwenen is. Een gemiste kans voor de uitgevers van het rapport om het klimaatdebat inhoudelijk op te frissen.

De ondertitel loog er nochtans niet om, “A Guide to the Cold Calculus of a Hot Planet”. Het onderzoek werd gevoerd door DARA en begeleid door een uitgebreid team van specialisten. Voor een publicatie van bijna 350 pagina’s waren de conclusies erg voorzichtig. We doen het momenteel wel slecht maar niet al te slecht. Het zou slechter kunnen. Mits een aantal relatief goedkope ingrepen kan veel verbeterd worden. Daarbij zou het attent zijn om landen die kwetsbaar zijn voor de impact van klimaatverandering, meer te steunen.

Het rapport eindigt hoopvol en stelt dat internationale samenwerking rond het bereiken van een koolstof-arme maatschappij zelfs een netto winst oplevert. Vreemd genoeg werden deze conclusies in kranten en nieuwssites vertaald als “Meer dan 100 miljoen doden door klimaat tegen 2030”, “Opwarming klimaat kost ons nu al 1.200 miljard per jaar”. We onderzoeken kort hoe dit kon gebeuren.

Het onderzoek werd opgestart door het Climate Vulnerable Forum, de groep van ontwikkelingslanden die het meest te verliezen hebben bij de opwarming van de planeet. De auteurs hebben ervoor gekozen om de negatieve effecten van een koolstof-intensieve maatschappij te belichten. Ze bundelen daarvoor per land de impact op het lokale klimaat én de impact op de volksgezondheid.

De combinatie van beide impacten maakt het onderzoek echter complex en dus moeilijker te communiceren. Bovendien worden de effecten uitgedrukt in functie van mensenlevens en dollars. Dit resulteert in de zoveelste alarmistische kramp van de mainstream klimaatberichtgeving en maakt het onderzoek een gemakkelijk doelwit voor de kritiek van ontkenners zoals Bjorn Lomborg.

Het is evident dat meer rook en roetdeeltjes uitstoten in steeds dichter bevolkte gemeenschappen een slecht idee is. De combinatie met intensere droogte en overstromingen leidt natuurlijk tot desastreuze resultaten. Dit verklaart de spectaculaire voorspellingen voor 2030 en onderschrijft het pleidooi van de publicerende landen voor meer samenwerking. Het is daarom zeer spijtig dat het rapport er zelf niet in slaagt om het probleem eenvoudig uitgelegd te krijgen en een engagerende case te maken voor koolstofontwenning.