Wie hoopt dat Bieke Purnelle hierbij de superdiverse samenleving met de grond gelijk zal maken, die leest best niet verder. Die superdiversiteit, om het belegen woord nog maar even in de mond te nemen, is namelijk een gegeven, zoals de regen vandaag of de lente die hoedanook volgt op zelfs de ijzigste winter.

In tegenstelling tot wat de titel kan doen vermoeden, is dit geen column over het sorteren van huisvuil, maar een dwingend pleidooi om te stoppen met het hokjesdenken waarin we als maatschappij verzeild zijn geraakt. En die hokjes knellen, zegt Bieke Purnelle. ‘Niet alleen wie we erin zetten raakt gevangen; ook onze eigen focus verengt, ...

Met een mengeling van bewondering en afgunst las ik de laatste column van Bie Vancraeynest op deze webpagina. Hoe ze erin slaagt terug te blikken op een affreus jaar en toch de zon te blijven zien, zelfs wanneer die zich verschuilt achter een dik en onheilspellend donker wolkendek. Zoals wel vaker het geval is heeft ze gelijk. Niet alles is kommer ...

MO*columniste Bieke Purnelle schrijft een brief aan de Sint en vraagt hem met aandrang kinderen niet langer aan te manen “braaf te zijn”.

Bieke Purnelle is niet gelukkig met de dumpingprijzen die grootwarenhuizen hanteren voor producten als boontjes, mango’s en andere groenten en fruit. Want, zo stelt ze, wanneer ons eten en onze kleren bijna gratis zijn, dan betalen anderen én ons milieu een hoge prijs.

Columniste Bieke Purnelle vraagt zich af wie deze keer de rekening gepresenteerd krijgt voor het dubbel zo groot geworden gat in de begroting. Maar stiekem weet ze het wel. De verzorgingsstaat wordt aan een angstaanjagend tempo afgebouwd door te snoeien in al wat sociaal is. Dat gaat intussen gepaard met royale private investeringen, die ons geen w ...

Gelooft er iemand dat we mensen betrekken bij de samenleving en ontvoogden van dwingende en ongelijke patriarchale systemen door hen te verplichten zich te ontkleden voor de ogen van een veelkoppig publiek?, vraag Bieke Purnelle zich af. De vrouw op het strand van Nice werd alvast een symbool voor alles waar we geen blijf mee weten. ...

“Verraad, verraad, voor spijt is het te laat!” zingt het koor in de Geluidshuis-bewerking van The Tempest. Sinds het resultaat van het Brexit-referendum bekend raakte, dreint het liedje al dagenlang door Bieke Purnelles hoofd, van het ene oor naar het andere.

De Vlaamse regering bespaart miljoenen op cultuur, de federale regering investeert miljarden in nieuw wapentuig. Columniste Bieke Purnelle is verontwaardigd over deze politieke keuzes. 'Het is tragisch. Bovendien is het een vergissing. Een tragische vergissing.'    

Bieke Purnelle kreeg de idee dat mensen bescherming en steun nodig hebben tegen de Powers That Be met de paplepel ingegoten. Na de vele giftige reacties op de recente stakingen roept ze alle denkers en opiniemakers die dialoog constructiever vinden dan staken op om de daad bij het woord te voegen.

We hebben de gemeenschap geïnstitutionaliseerd, zegt Bieke Purnelle in haar column. Maar die gemeenschap vertoont grote scheuren. We zijn ver afgedreven van een samenleving waarin de gemeenschap de druk van individuele ouders weg neemt en iedereen gezamenlijk zorgt voor de opvoeding van kinderen. Een pleidooi voor de herinvoering van de &ldquo ...

Columniste Bieke Purnelle ervaart een opinie-overload. ‘Opinies zijn overvloedig beschikbaar, ze worden gelezen en gedeeld, en zijn goedkoop. Met wat geluk zorgen ze voor ophef en polemiek. Niet dat ophef en polemiek dingen zijn die wij, verwarde mensen, nodig hebben. Maar ophef en polemiek verkopen.’