Roepiemiljonairs door goed waterbeheer

Miljonair zijn in roepies is “slechts” het jaarinkomen van een gemiddelde Belg bezitten, maar als je weet dat in 1995 meer dan negentig procent van alle inwoners in dit dorp onder de armoedegrens van minder dan een dollar per dag leefden en nu niemand meer, dan vraag je je af wat de succesformule is. Kort samengevat bestaat die uit drie ingrediënten: investeren in het lokale ecosysteem, een sterke lokale inclusieve democratie en een langetermijnvisie.
In Hiware Bazar draait alles rond water, net zoals in de meeste delen van India en Azië. In een land met vier natte en acht droge maanden moet je een manier vinden om de grond vruchtbaar en vochtig te houden, erosie te bestrijden en watertekorten te voorkomen.
Kleine aarden dammen en reservoirs houden water vast, maar kunnen ook snel vol lopen met aarde die van het land afspoelt. Daarom besloot de dorpsraad van Hiware Bazar om het ecosysteem in zijn geheel te bekijken. Er kwam een verbod op het kappen van bomen, een verplichting om kanaalirrigatie te vervangen door druppelirrigatie, een ban op waterintensieve gewassen, en geiten werden vervangen door koeien. Waar koeien enkel het blad eten, trekken geiten plantjes met wortel en al uit, wat erosie tot gevolg heeft.
De gemeenschap besloot om al het federale geld van het vijfjarenplan voor ontwikkeling van hun dorp niet in wegen of gebouwen maar in duurzaam waterbeheer te investeren. Families zonder land kregen voorrang om betaalde arbeid te kunnen doen. Dankzij de vele ingrepen die de watertafel hoog hielden, steeg de productie van grassen voor veevoeder tussen 2000 en 2004 van 100 naar 6000 ton per jaar.
Meer dan hun officiële inkomen bepalen biomassa, grond en water de rijkdom van deze mensen. De beschikbaarheid van die hulpbronnen wordt daarom ook wel het “bnp van de armen” genoemd. De landbouw en veeteelt draaien vandaag zo goed dat de migratie naar de al overvolle Indische steden stilgevallen is. Federale budgetten voor armoedebestrijding worden niet meer aangevraagd. Elk jaar maakt de dorpsraad een budget op, een waterbudget.
Er wordt streng op toegekeken dat er geen tekorten ontstaan en dat de (water)begroting in het groen eindigt. In Hiware Bazar begrijpen ze dat de natuur de basis van de economie is en dat iedereen in de praktijk in een ecologische economie leeft, omdat grondstoffen nu eenmaal beperkt zijn. Terwijl sommigen onder ons over de transitie naar een ecologische economie beginnen te praten, brengt Hiware Bazar dat al vijftien jaar in de praktijk.
Meer informatie en een filmpje op www.ceecec.net