Vervolg van het Rampur project

Wettelijk gezien moet dit af zijn voor een project mag beginnen met de constructie, maar in Rampur is de tunnel al voor 70% klaar. Het bedrijf beloofde een drinkwater schema om via pompen alle huizen toch van stromend water te blijven voorzien. Vier jaar na die belofte betaalde SJVNL een vierde van het geld dat daarvoor nodig is. Volgens Kailash ‘niet eens genoeg om de constructie te beginnen.’
Als ik een kopie van het rehabilitatie en hervestiging plan boven haal, waar deze en veel meer beloftes in staan, bekijken vier afgevaardigden van het dorp Aberi me vol ongeloof. Een drinkwater schema, meubels voor de school, gratis kooktoestellen, …. als ik de lijst uit het officiële plan overloop beginnen ze te lachen. Na enige discussie blijkt dat de 215 gezinnen die moesten verhuizen geldelijke compensaties gekregen hebben, maar niet de permanente tewerkstelling die hen beloofd was.
Jogender toont me het ene na het andere huis met barsten in, ‘door de explosies in de tunnel’. Bij Kailash zijn thuis hoef ik er niet achter te vragen, de barsten zijn erg groot en zitten in al de aanpalende huizen. Het project vreet aan alle bouwstenen van de levens in de acht getroffen dorpen: huizen, gezondheid, water, lucht, hun dieren en hun gewassen. Voor de mensen die er wonen bracht het project geen duurzame ontwikkeling, maar duurzame destructie.
Ook dit verhaal is niet uniek. Grote projecten hebben zelden de neiging om rekening te houden met arme mensen . Als ik op een ontmoeting van afgevaardigden uit vijf van de acht getroffen dorpen vraag hoe het met de ‘vroegtijdige en geïnformeerde toestemming’ die wettelijk gezien nodig is zit, schiet Jogender terug: welke toestemming? De dorpshoofden zeggen dat in geen enkel van de acht dorpen de nodige stemming gebeurde, maar toch heeft het bedrijf een reeks ‘Geen objectie certificaten’ aan de Wereldbank overgemaakt, die als tussenpersoon optreed voor de Spaanse overheid die de kredieten zal afnemen. Jogender: ‘Toen ze aan mij vroegen om een blanco papier te tekenen weigerde ik, maar ik weet dat ze in andere dorpen daar wel in geslaagd zijn’. 

Deze bijdrage kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek. Info: www.fondspascaldecroos.org