'Justice' en 'equity': niet in de tekst, wel in de Peoples' Sustainability Treaties

De lancering van de Peoples’ Sustainability Treaties op woensdag 13 juni - de eerste dag van de laatste onderhandelingen voor de echte top - werd gesteund door Tariq Banuri (voormalig directeur van het Rio +20 secretariaat), Felix Dodds (uitvoerend directeur van Stakeholder Forum voor een duurzame toekomst) en acht andere kopstukken uit de civiele samenleving. Tijdens de NGO / DPI conferentie in Bonn (september 2011), zei de coördinator van het hele proces, Uchita de Zoysa, dat “we niet de ultieme fout mogen maken door op dit cruciale moment de aspiraties van gewone mensen voor een duurzame toekomst niet te noteren.”

De Peoples’ Sustainability Treaties werden opgesteld zonder financiering of connectie met een bedrijf, overheid of organisatie. Dat maakt hen relatief vrij van dubbele agenda’s. Veel van de tien sprekers benadrukten het gebrek aan equity of billijkheid in de onderhandelingstekst. Een ander terugkerend thema was dat we moeten evolueren van een discussie over rechten naar een discussie over verantwoordelijkheid. “Als de uitvoering het grootste probleem is, dan moeten we meer duidelijk zijn over wie waarvoor verantwoordelijk is”, aldus Uchita. Leida Rijnhout van ANPED zag in de Peoples’ Sustainability Treaties vooral “een instrument om het ambitieniveau van de onderhandelaars te verhogen”, maar voegde er ook aan toe dat “het bovendien een platform voor maatschappelijke organisaties kan worden dat nog jaren na de Rio top mee zal gaan.” Andere sprekers presenteerden het specifieke verdrag dat ze coördineren. Ashish Kothari bijvoorbeeld, voorzitter van Greenpeace India, legde uit hoe het Verdrag betreffende de radicale ecologische democratie een echte participatieve democratie combineert met een diep respect voor onze ecologische grenzen.

Tariq Banuri haalde op het einde van de lancering van de Peoples’ Sustainability Treaties een moeilijk en weinig besproken onderwerp aan: “We weten dat de fascistische bewegingen in zeer veel landen in opkomst zijn. Dat staat niet los van de angst die mensen voelen, een angst die voortkomt uit het besef dat de tijd van overvloed gedaan is en dat we zo niet verder kunnen. Het is onze uitdaging om anders te reageren, door te laten zien dat een andere wereld wel degelijk mogelijk is.”