Belgen baggeren voor fel omstreden megahaven in India

De Dhamra Port Company Limited (DPCL) is een joint venture tussen de Indiase gigant Tata Steel en het eveneens Indiase ingenieursbedrijf Larsen & Toubro. De haven komt in de staat Orissa aan de oostkust van India en moet vooral de staal- en aluminiumindustrie in het binnenland bedienen. Met achttien meter diepgang wordt het de diepste haven van India. Er zijn dertien ankerplaatsen voorzien voor supercontainerschepen met een capaciteit tot 180.000 ton.

“Ecologische blunder”

In India groeit echter het verzet tegen de aanleg van de megahaven. Niet enkel van lokale inwoners die vrezen hun gronden te verliezen zonder voldoende compensatie, maar ook van milieuorganisaties die waarschuwen voor de ecologische gevolgen van het project. De haven is immers amper vijf kilometer verwijderd van twee natuurreservaten en zou er in de oorspronkelijke plannen zelfs deel van hebben uitgemaakt. Maar nog zorgwekkender is de nabijheid van een keten van stranden die levensbelangrijk zijn voor de beschermde waranaschildpad. De stranden, waar de schildpadden elk jaar hun eieren komen leggen, liggen op amper vijftien kilometer van de havenwerken. Het dier heeft in India dezelfde “Schedule 1”-status van bedreigde diersoort als bijvoorbeeld de tijger.
“De haven zou een ecologische blunder zijn”, aldus Sanjiv Gopal van Greenpeace India in de Britse krant The Independent. “Uit een snel biodiversiteitonderzoek bleek dat er in het gebied naast de warandaschildpad ook zeldzame krabetende kikkers en mangroveslangen voorkomen. Die resultaten tonen aan dat het project stilgelegd moet worden tot er een omvangrijk en objectief milieueffectenonderzoek gedaan is.”
Bij Dredging International zijn ze zich van geen kwaad bewust. “De milieu-impact van de haven is onderzocht”, zegt communicatiedirecteur Hubert Fiers. “Mocht er een zware invloed gevonden zijn op het milieu en de omgeving, dan zouden wij nooit met de baggerwerken gestart zijn.”

De Dhamra Port Company Limited (DPCL) is een joint venture tussen de Indiase gigant Tata Steel en het eveneens Indiase ingenieursbedrijf Larsen & Toubro. De haven komt in de staat Orissa aan de oostkust van India en moet vooral de staal- en aluminiumindustrie in het binnenland bedienen. Met achttien meter diepgang wordt het de diepste haven van India. Er zijn dertien ankerplaatsen voorzien voor supercontainerschepen met een capaciteit tot 180.000 ton. “Ecologische blunder” In India groeit echter het verzet tegen de aanleg van de megahaven. Niet enkel van lokale inwoners die vrezen hun gronden te verliezen zonder voldoende compensatie, maar ook van milieuorganisaties die waarschuwen voor de ecologische gevolgen van het project. De haven is immers amper vijf kilometer verwijderd van twee natuurreservaten en zou er in de oorspronkelijke plannen zelfs deel van hebben uitgemaakt. Maar nog zorgwekkender is de nabijheid van een keten van stranden die levensbelangrijk zijn voor de beschermde waranaschildpad. De stranden, waar de schildpadden elk jaar hun eieren komen leggen, liggen op amper vijftien kilometer van de havenwerken. Het dier heeft in India dezelfde “Schedule 1”-status van bedreigde diersoort als bijvoorbeeld de tijger. “De haven zou een ecologische blunder zijn”, aldus Sanjiv Gopal van Greenpeace India in de Britse krant The Independent. “Uit een snel biodiversiteitonderzoek bleek dat er in het gebied naast de warandaschildpad ook zeldzame krabetende kikkers en mangroveslangen voorkomen. Die resultaten tonen aan dat het project stilgelegd moet worden tot er een omvangrijk en objectief milieueffectenonderzoek gedaan is.” Bij Dredging International zijn ze zich van geen kwaad bewust. “De milieu-impact van de haven is onderzocht”, zegt communicatiedirecteur Hubert Fiers. “Mocht er een zware invloed gevonden zijn op het milieu en de omgeving, dan zouden wij nooit met de baggerwerken gestart zijn.” Controversiële studies Maar precies op die impactstudie hebben de tegenstanders veel kritiek. “De studie werd uitgevoerd in 1997 en ging uit van een haven die op heel wat punten verschilt van het huidige project”, schrijft Greenpeace India. “De oorspronkelijke haven kreeg een capaciteit van 20 miljoen ton per jaar, terwijl nu uitgegaan wordt van 83 miljoen ton per jaar. Aanvankelijk was aan schepen tot 120.000 ton gedacht, maar nu wordt gesproken over schepen tot 180.000 ton.” Ook een commissie van deskundigen van het Indiase Hooggerechtshof heeft intussen kritiek geuit op de locatie van de megahaven. “De voorgestelde haven komt vlakbij het Gahirmatha National Park”, schrijft de commissie in haar conclusies. “De scheepsroutes zullen hoe dan ook door de plaatsen lopen waar de schildpadden zich voor de kust verzamelen. Een grote haven zou bovendien onvermijdelijk leiden tot olielekken en vervuiling. Het is daarom noodzakelijk om een nieuwe locatie te zoeken.” Greenpeace voert zijn acties op en blokkeerde vorige week het hoofdkwartier van Tata om de directie tot andere gedachten te brengen. De organisatie verzamelde ook 90.000 handtekeningen van Tata-consumenten en tweehonderd wetenschappers onder een petitie die het bedrijf oproept om de bouw van de haven te herzien. “Wetenschappers zijn tegen de haven, milieubeschermers zijn er tegen, internationale financiers trekken zich terug en bijna honderdduizend Tata-klanten hebben het bedrijf gevraagd om het overleven van de schildpad boven een hogere winst te stellen”, zegt Areeba Hamid van Greenpeace India. “Wat heeft Tata meer nodig? Als het bedrijf zijn sociaal en ecologisch bewuste reputatie hoog wil houden, dan kan het niet anders dan dit ecologisch rampzalige project opgeven.”

Controversiële studies

Maar precies op die impactstudie hebben de tegenstanders veel kritiek. “De studie werd uitgevoerd in 1997 en ging uit van een haven die op heel wat punten verschilt van het huidige project”, schrijft Greenpeace India. “De oorspronkelijke haven kreeg een capaciteit van 20 miljoen ton per jaar, terwijl nu uitgegaan wordt van 83 miljoen ton per jaar. Aanvankelijk was aan schepen tot 120.000 ton gedacht, maar nu wordt gesproken over schepen tot 180.000 ton.”
Ook een commissie van deskundigen van het Indiase Hooggerechtshof heeft intussen kritiek geuit op de locatie van de megahaven. “De voorgestelde haven komt vlakbij het Gahirmatha National Park”, schrijft de commissie in haar conclusies. “De scheepsroutes zullen hoe dan ook door de plaatsen lopen waar de schildpadden zich voor de kust verzamelen. Een grote haven zou bovendien onvermijdelijk leiden tot olielekken en vervuiling. Het is daarom noodzakelijk om een nieuwe locatie te zoeken.”
Greenpeace voert zijn acties op en blokkeerde vorige week het hoofdkwartier van Tata om de directie tot andere gedachten te brengen. De organisatie verzamelde ook 90.000 handtekeningen van Tata-consumenten en tweehonderd wetenschappers onder een petitie die het bedrijf oproept om de bouw van de haven te herzien.
“Wetenschappers zijn tegen de haven, milieubeschermers zijn er tegen, internationale financiers trekken zich terug en bijna honderdduizend Tata-klanten hebben het bedrijf gevraagd om het overleven van de schildpad boven een hogere winst te stellen”, zegt Areeba Hamid van Greenpeace India. “Wat heeft Tata meer nodig? Als het bedrijf zijn sociaal en ecologisch bewuste reputatie hoog wil houden, dan kan het niet anders dan dit ecologisch rampzalige project opgeven.”