Bloei saffraanteelt is voorbij in Kasjmir

Alleen al in het afgelopen jaar is de oogst van de saffraankrokus verminderd van 16 naar 6,5 ton. Het totale areaal van de saffraanteelt was 3000 hectare in 2006-2007, bijna een halvering ten opzichte van 1997-1998. Kasjmir is een van de weinige plaatsen waar saffraan op natuurlijke wijze groeit, naast Iran en Spanje. Het werd lang beschouwd als de beste saffraan ter wereld.

Namaak

De oorzaak is de gegroeide markt voor goedkope namaaksaffraan — die ofwel kunstmatig is of is versneden met andere ingrediënten om zwaarder te lijken. Dat zegt Saleem Shakeel Mir, directeur van Kashmir Kesar Leader, de grootste producent van saffraan in het land. Eerlijke telers krijgen het daardoor zwaar. “Chemisch gewijzigde en synthetische saffraan worden verkocht voor een fractie van de prijs van organische saffraan, zowel binnen als buiten de vallei. Als pure saffraan uit Kasjmir per gram 110 roepies (1,60 euro) kost, kost synthetische saffraan maar 30 roepies (0,45 euro).” Leken kunnen het verschil tussen puur en artificeel volgens hem niet goed zien, waardoor de goedkope variant het erg goed doet.

“Als de situatie niet verandert, met alle rotzooi die op de markt komt, moet ik de teelt misschien wel opgeven, zoals veel anderen ook hebben gedaan”, zegt Abdul Gaffar, een saffraanboer uit Pampore. Er zijn ook andere problemen. De teelt loopt terug door de industrialisatie in het gebied en de uitbreiding van woongebieden, waardoor er minder ruimte is voor landbouw. In een poging de crisis te bestrijden, is de regering onlangs gekomen met de Nationale Missie omtrent Saffraan voor Economische Opleving, met als doel de productie op te voeren van 2,3 naar 5 kilo per hectare.

Zijde

Ook de oogst van zijdecocons is ingestort, van 1,5 miljoen kilo in de jaren zestig tot 800.000 kilo in 2011. Dat komt neer op een daling van 170 naar 107 ton ruwe zijde. Maar hier is het waarschijnlijk de schuld van overheidsfalen, zegt Malik Farooq, directeur van het Departement voor Zijdeteelt. Een decennialang overheidsmonopolie op zijde heeft vooral bijgedragen aan de neergang, in combinatie met een gebrek aan fondsen om de sector te ontwikkelen, dumping van goedkope soorten op de lokale markt en prijsschommelingen.

“De invasie van Chinese zijde in de markt en het gebrek aan regeringsbeleid om de eigen producenten te beschermen, heeft onze sector praktisch om zeep geholpen”, zegt Shafat Ahmad, een kweker. Volgens hem is er tegen de Chinezen niet op te concurreren.

Zijde is een van de oudste exportproducten van Kasmir. Vooral de tijd na het vertrek van de Britten was een bloeiperiode. Die duurde tot de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het staatsmonopolie, dat de sector lang had gestimuleerd, werd nu de grootste belemmering. De lokale boeren leverden de cocons, maar de staat beheerde alle andere fasen in het productieproces. “Dat bleek niet zo winstgevend te zijn”, zegt Farooq.  Het aantal kwekers van zijderupsen nam af van 60.000 in 1947 tot 7000 in 1995. Van de duizenden hectare land waar moerbei werd geteeld, was in 1990 nog geen 2000 hectare over.