Chinees bedrijf doet miljardenbod op Canadees mijnbouwbedrijf

In Canada is hevig protest gerezen tegen een eventuele deal tussen het Chinese consortium en het zeer gerespecteerde Canadese bedrijf. Sommige commentatoren noemen het ongezond dat China zoveel invloed zou krijgen in de Canadese economie en zeggenschap zou hebben over zoveel Canadese banen. Anderen hebben de Canadese regering opgeroepen om de overname op morele gronden te verbieden, omdat China een kwalijke reputatie heeft inzake mensenrechten. Ze vrezen dat de Canadese overheid geneigd zal zijn de schendingen in China door de vingers te zien (zoals de Australische regering nu al doet), als Peking zo’n groot belang weet te verwerven in de Canadese grondstoffenindustrie.

Het bod op Noranda past in een bredere strategie van China om zich als het ware in te kopen in de internationale delf-en grondstoffenindustrie. Het land beschikt zelf niet over voldoende bodemrijkdommen om zijn snel groeiende industrie draaiende te houden. Tot nu toe heeft de Chinese overheid zes miljard dollar geïnvesteerd in buitenlandse olie- en gasondernemingen, zo staat te lezen in het blad van de Chinese Communistische Partij.Chinese bedrijven hebben daarnaast nog 33 miljard dollar geïnvesteerd in de verschillende hulpbronnensectoren. Verwacht wordt dat deze cijfers in de nabije toekomst nog sterk zullen stijgen.

Dat de Chinese Communistische Partij zeer nauwe banden onderhoudt met de grote overheidsbedrijven die in het buitenland investeren, doet wenkbrauwen fronsen. ‘Het verwerven van buitenlandse belangen is een aspect van China’s ambitie om een politieke, economische en militaire wereldmacht te worden. Maar China blijft in essentie een éénpartijstaat, gedomineerd door een zeer kleine elite uit de Communistische Partij. Minmetals legt geen verantwoording af aan aandeelhouders, maar aan de regering’, schreef de Toronto Star in een editoriaal over het bod op Noranda.

De snel toenemende Chinese behoefte aan grondstoffen begint ook het internationale bedrijfsleven te verontrusten. Niet alleen is er de vrees dat nog heel wat bedrijven in deze industrietak in Chinese handen zullen overgaan, het stijgende grondstoffenverbruik van de Chinese economie zorgt ook voor tekorten op de wereldmarkt van onder meer olie, koper en nikkel. Vanzelfsprekend stijgen de prijzen ook sterk. Voor koper en nikkel is de afgelopen veertien jaar nooit zo veel betaald als in 2004. IJzererts zal volgend jaar wellicht nog 22 procent duurder worden, steenkool 64 procent.

Milieuorganisaties maken zich ten slotte ernstig zorgen over de ernstige gevolgen voor de flora en fauna in de regio. Eén voorbeeld: Peking importeert steeds meer hout uit Thailand, Laos, Indonesië en Birma. Volgens het Londense Global Witness heeft Birma vorig jaar wellicht niet minder dan 1,4 miljoen kubieke meter hout aan China geleverd. Daarvoor zijn grote stukken van de Birmese regenwouden vernietigd. (CA/ADR)