Droogte bedreigt voedselproductie op Cuba

Camagüey, met bijna 1600 vierkante kilometer de grootste provincie van Cuba, ligt tussen de provincies Ciego de Avila en Las Tunas, die ook zwaar te lijden hebben onder de droogte. Camagüey is de belangrijkste veeteeltregio in Cuba. De regio is normaal gesproken goed voor ongeveer 24 procent van de Cubaanse melkproductie en een even groot percentage van de vleesproductie. De droogte, die eind 2003 al inzette, heeft er echter voor gezorgd dat 2.000 waterbronnen opdroogden. De melkproductie daalde als gevolg daarvan met een miljoen liter.

Verse groente wordt in Camagüey steeds schaarser. Tomaten zijn nog wel te krijgen, maar ze zijn van slechte kwaliteit en de prijs is gestegen van 1,5 Cubaanse peso (1,20 euro) naar 6 Cubaanse peso (4,8 euro) per pond.

De aangekondigde voedselhulp van het WFP bestaat uit de distributie van een extra rantsoen rijst, bonen en olie, als onderdeel van het ‘basisvoedselpakket’ dat de overheid elke maand tegen gereduceerd tarief beschikbaar stelt voor elke familie. Het WFP-project gaat binnen twee weken van start en zal ongeveer een maand duren.

De situatie op Cuba kan de komende maanden nog verergeren. Vanaf nu tot september krijgt het eiland traditioneel het bezoek van tropische stormen. Die brengen veel van de benodigde regen, maar kunnen ook huizen en grote delen van de oogst verwoesten. Tussen oktober 2001 en oktober 2002 werd Cuba getroffen door drie orkanen die een spoor van vernieling trokken door het hele land. De tropische orkaan ‘Michelle’ zorgde in november 2001 voor ongeveer 1,4 miljard dollar schade.

De regering van president Fidel Castro heeft een speciale commissie in het leven geroepen om te onderzoeken hoe de negatieve gevolgen van droogteperiodes het beste kunnen worden bestreden. Volgens officiële bronnen was juni 2004 de droogste maand in de Cubaanse geschiedenis. De voedseltekorten die ontstaan als gevolg van de droogte, zijn een continue angst voor de 11,2 miljoen Cubanen.

De voedselconsumptie in het land daalde dramatisch tijdens de economische crisis in de jaren negentig, na de implosie van de Sovjet-Unie - Cuba’s belangrijkste voedselleverancier. Als gevolg daarvan daalde de dagelijkse hoeveel calorieën die de gemiddelde Cubaan binnenkreeg naar 1.863, inclusief 46 gram proteïnen. Dat is respectievelijk 74 en 61 procent van de gemiddelde dagelijkse behoefte.

Aan het einde van de jaren negentig steeg de beschikbare dagelijkse hoeveelheid calorieën naar 2.400 en die van proteïnen naar 65 gram per dag, nog steeds minder dan de voorgeschreven ‘gezonde’ hoeveelheid. Vorig jaar steeg de inname naar een gemiddelde van 3193 calorieën en 82,8 gram proteïne. (JS/PD)