Goudkoorts slaat toe in Argentinië

De nieuwe jacht op edelmetaal heeft veel te maken met de stijging van de goud- en zilverprijzen. Een kilo goud is sinds 2001 bijna in waarde verdubbeld, en zilver is in diezelfde periode 80 procent duurder geworden.

Tegelijk heeft Argentinië investeren in de mijnbouwsector bijzonder aantrekkelijk gemaakt. Mijnbouwbedrijven betalen minder belastingen op hun winsten en op allerlei overheidsdiensten en aankopen en kunnen de nodige machines tolvrij invoeren. Dat is nodig om bedrijven aan te trekken, zegt José Herrera, een woordvoerder van het Argentijnse ministerie voor Mijnbouw. Het gaan om risico-investeringen die pas op lange termijn renderen.

In alle provincies aan of nabij de grens met Chili zijn intussen mijnbouwprojecten van start gegaan. De meeste nieuwe mijnen zijn gesitueerd in de provincie San Juan, 1.000 kilometer ten oosten van Buenos Aires.

Argentinië heeft bepaald dat mijnbouwbedrijven geen royalty’s moeten betalen aan de federale overheid, maar alleen aan de provincies waar ze actief zijn. Toch is er op veel plaatsen lokaal protest tegen de nieuwe projecten. De mijnbouwbedrijven maken gebruik van cyanide om goud en zilver uit het erts te halen dat ze opgraven, en die giftige stof kan ondergrondse watervoorraden en rivieren besmetten. Op sommige plaatsen worden ook rivieren omgeleid en zelfs gletsjers afgegraven of verplaatst om aan de ertsaders te komen.

In Esquel, een toeristische trekpleister in de provincie Chubut, sprak in 2003 meer dan viervijfde van de inwoners zich in een volksraadpleging uit tegen de open goudmijn die het Canadese Meridian Gold in de buurt wilde beginnen.

Tegen recentere mijnbouwplannen op andere plaatsten is ook veel verzet gerezen. Milieugroepen waarschuwen er onder meer voor dat de arme provincies die erop moeten toekijken dat de ondernemingen zich aan de milieuwetgeving houden, makkelijk vergrijpen door de vingers zien om de grote investeerders niet op de tenen te trappen.

Maar volgens Herrera is het milieurisico beperkt. De aders bevinden zich op grote hoogte en ver van grote bevolkingscentra. Volgens hem zou het zonde zijn de minerale rijkdom in de arme grensprovincies niet aan te spreken.

Naast royalty’s leveren de mijnbouwprojecten ook werk op, zegt Herrera. Elke extra baan in een mijn brengt ook nog eens vier à vijf arbeidsplaatsen op in de bouwnijverheid en in de dienstensector. De projecten doen wegen, waterleidingen en stroommasten verschijnen op plaatsen die vroeger godverlaten waren.

Herrera vindt de kritiek van sommige milieugroepen en lokale organisaties extremistisch en slecht geïnformeerd. (PD/ADR)