Nepal leent geld voor strijd tegen klimaatverandering

Het gaat om vijf projecten ter waarde van 82 miljoen euro, maar 37 miljoen krijgt Nepal cadeau. Het geld is afkomstig van de Aziatische Ontwikkelingsbank, de Internationale Financieringscorporatie (IFC) en de Wereldbank. Begin volgend jaar gaan de projecten van start, aldus de Nepalese minister van Leefmilieu Krishna Gyawali.

Nepal is een van de acht ontwikkelingslanden dat uit het Klimaatinvesteringsfonds (CIF) mag putten. Andere landen zijn Bangladesh, Bolivia, Cambodja, Mozambique, Niger, Tadzjikistan en Zambia.

Zout in de wonden

In mei 2009 zette de Nepalese regering het licht op groen voor een testprogramma om zich te wapenen tegen de klimaatverandering. In 2010 besliste een nieuwe regering onder leiding van de communisten waarvoor de fondsen gebruikt zouden worden. Bovenaan op het lijstje staan stroomgebieden in de bergen. De gemeenschappen die hier leven zijn erg kwetsbaar voor de klimaatverandering.

Maar een brede coalitie van ngo’s, vakbonden, beleidsmakers en mensen uit het middenveld voeren campagne tegen klimaatleningen. Ze vinden dat die zout in de wonden strooien. “Rijke landen moeten onvoorwaardelijke financiële steun geven aan ontwikkelingslanden om zich aan te passen aan de klimaatwijzing”, verklaart Keshab Thapa, coördinator bij Lokale Initiatieven voor Biodiversiteit, Onderzoek en Ontwikkeling.

Belastingbetaler

Thapa vindt dit soort leningen een schending van het VN-klimaatverdrag, waarin de ontwikkelde landen steun hebben toegezegd voor de meest kwetsbare landen, en van Nepals eigen klimaatbeleid. Dat Nationale Actieplan voor Adaptatie (NAPA) stelt dat 80 procent van het geld voor een programma rechtstreeks naar de gemeenschap moet gaan, wat volgens hem hier niet het geval is.

Ook het feit dat de privésector aan boord werd gehesen, zint Thapa niet. “Bedrijven zullen geld kunnen lenen in het kader van dit project, maar dat zal de gemeenschappen niet ten goede komen. Vaak hebben deze bedrijven geen benul van klimaatverandering, of hoe ze mensen hiertegen kunnen wapenen.”

Tegenstanders vrezen ook dat de belastingbetaler zal opdraaien voor de klimaatleningen. Nu al gebruikt Nepal 8 procent van zijn inkomsten om buitenlandse leningen terug te betalen.

“Nepal zit bij de laagste uitstoters van broeikasgassen in de wereld en heeft bossen die bijna 40 procent van het land beslaan. Toch zoeken ontwikkelde landen die de vervuiling veroorzaken manieren om ons leningen aan te smeren en interest te laten betalen” hekelt Hari Parajuli, secretaris van de Nepalese Boerenfederatie, een koepel van 22 organisaties die zich kanten tegen de projecten.

Corruptie

Bovendien heerst er nogal wat corruptie in het Aziatische land. “Door al de ministers en functionarissen die recent in opspraak kwamen, zijn we bang dat de nieuwe leningen niet goed zullen worden besteed”, zegt Madan Lall Shrestha van de Nepalese Academie voor Wetenschap en Technologie. “Ze moeten eerst de oude leningen herzien, alvorens een nieuwe aan te gaan.”

Ook een parlementaire commissie kwam tot het besluit dat de regering giften moet vragen, geen leningen. “Klimaatleningen stroken niet met het principe dat de vervuiler betaalt”, aldus wetgever Sunil Pant. “De rijkere landen moeten Nepal en de rest van de wereld compenseren voor de milieuverwoesting die ze hebben aangericht.”

Regeringsfunctionarissen van hun kant zien er geen graten in. “Het geld gaat naar landbouw, biodiversiteit en hernieuwbare energie om de productie op te drijven”, benadrukt milieusecretaris Gyawali. Hij noemt de lening zeer toegevend. “De 45 miljoen euro moet op veertig jaar worden terugbetaald, met tien jaar uitstel. Bovendien zijn er geen interesten, slechts 0,10 procent voor administratieve kosten die halfjaarlijks moet worden betaald.”