Regering vermoedt Taliban achter brandstichtingen in scholen

In de nacht van 15 februari staken onbekenden zeven meisjesschooltjes in brand in de buurt van Daril Tangir, een regio van vooral soennitische moslims op 250 kilometer ten zuiden van de stad Gilgit. Twee nachten later gingen twee schooltjes in Chilas, op zo’n 120 kilometer ten zuiden van Gilgit, in vlammen op. Dit keer ging het officieel om een meisjes- en een jongensschool. Bij de brandstichtingen vielen geen doden of gewonden, maar de 500 leerlingen van de schooltjes met elk twee of drie lokalen kunnen voorlopig geen les meer krijgen.

Volgens overheidsverklaringen lijken de aanslagen vooraf gepland te zijn en vonden ze plaats in een streek die ervan verdacht wordt onder invloed van de Taliban te staan. Van twee van de 23 aangehouden verdachten is bewezen dat ze banden hebben met islamitische groeperingen die een heilige oorlog willen voeren.

Lokale waarnemers leggen een verband tussen de aanslagen en de argwaan tegenover buitenlandse hulporganisaties. Alle negen de schooltjes vallen onder het Sociaal Actieprogramma van de Pakistaanse overheid, maar kregen geld van de Wereldbank. Dat kan heel goed de verklaring zijn, zegt Mir Aman van ‘The Kunjarab Times International’, een krant uit Gilgit.

De regio kende eerder al aanvallen tegen buitenlandse organisaties. In juli gooiden twee onbekenden handgranaten naar de kantoren van het Internationaal Fonds voor Landbouwontwikkeling (IFAD). Daarbij raakte een bewaker gewond. Het was het zevende incident van dat type in de loop van enkele jaren.

Aman vindt dat er meer inspanningen nodig zijn om steun voor de schooltjes te winnen bij invloedrijke mensen uit de streek, met name de imams, de leraren van de plaatselijke koranscholen en leden van het plaatselijk bestuur. Naarmate de schooltjes leerlingen aantrokken, nam het aantal inschrijvingen in de koranscholen, af. De fundamentalisten zagen dat als een bedreiging van hun waardesysteem, zegt hij. Ook vele inwoners zijn er nog niet van overtuigd dat het werk van buitenlandse hulporganisaties en niet-gouvernementele organisaties de streek ten goede komt.

Zelf veroordeelden religieuze leiders en andere leden van het lokale bestuur de aanslagen als terrorisme en legden ze de schuld bij mensen van buitenaf. Ze hebben de nationale overheid ook gevraagd om de overige scholen in de streek te beschermen.

De Northern Areas zijn een bergstreek met prachtige landschappen, maar het is tegelijk een van Pakistans minst ontwikkelde gebieden. De meerderheid van de 1,5 miljoen inwoners leeft in schrijnende armoede en niet meer dan 12 procent kan lezen en schrijven. De meeste inwoners geloven dat het onislamitisch is om hun kinderen naar school te sturen; meisjes zouden ook op het slechte pad raken door te leren. Toch bestaat er wel degelijk vraag naar opleiding.

Aman en een andere journalist, Sadat Ali Mujahid, zijn het erover eens dat de aanslagen op de negen schooltjes nefaste gevolgen hebben voor het onderwijs in de streek. Aman vreest dat de ouders nu bang zijn om hun kinderen nog naar school te sturen. Mujahid bezocht de schooltjes zelf en ontdekte dat die in tegenstelling tot de gangbare opvatting gemengd onderwijs gaven. Hij vindt dat de inwoners de aanslagen nogal stoïcijns opnemen. Ze zijn aanslagen gewoon, en deze vonden per slot van rekening ‘s nachts plaats. Er vielen geen slachtoffers. Maar de overheid en de plaatselijke gemeenschap hebben geen geld voor de heropbouw, vreest hij.