TV-kijkend Pakistan eist opnieuw Indiase programma’s op de buis

Indiase programma’s zijn nu al iets meer dan een jaar verbannen van de Pakistaanse buis. Het verbod is een gevolg van de beschuldigingen die de Indiase zenders uitzonden aan het adres van Islamabad kort na de bloedige aanval op het Indiase parlement in december 2001. De regering maakte daarop alle Indiase kanalen monddood – zowel entertainment als nieuws. De Indiase zenders werden vervangen door 49 buitenlandse kanalen. Die zenden nu uit in het Engels, het Arabisch, het Chinees en het Turks.

De anderstalige zenders worden nauwelijks bekeken. “Ik ben het beu om die Engelstalige kanalen te volgen,” zegt Madiha Sundhu, een ICT-specialiste die de taal van Bill Gates nochtans goed machtig is. Naast het taalprobleem vormen ook de cultuurverschillen een struikelblok: veel kijkers klagen over pornografie en andere obsceniteiten op sommige kanalen. De Pakistaanse Commissie voor de Regulering van de Elektronische Media (PEMRA) heeft de distributeurs nu verplicht om beelden met te veel bloot te censureren met digitale mozaïeken.

Dat sust het ongenoegen niet: de Pakistaanse kijkers blijven de Indiase programma’s missen. Ze hebben een voorkeur voor verstaanbaar entertainment - het Hindi lijkt immers sterk op het Urdu. Wegens de massale vraag hebben de distributeurs in Pakistan (officieel zijn er zo’n 865) minister van Informatie Sheikh Rashid Ahmed formeel gevraagd het verbod op te heffen. Geef de mensen ontspanning, luidt het antwoord van de minister, maar niet ten koste van onze nationale eer”. Van een opheffing van het verbod kan geen sprake zijn omwille van hun (de Indiërs) onverminderde en ongegronde propagandacampagne tegen Pakistan.”

Het verbod heeft niet alleen met politiek te maken. De beslissing om Indiase zenders te verbieden is niet enkel bedoeld om de propaganda te stoppen maar is ook ingegeven door een commercieel motief, namelijk om ruimte te scheppen in de Pakistaanse ether voor lokale privé-zenders,” zegt marketeer Jaffer Mehdi. Off the record geeft een ambtenaar van PEMRA dat ook toe. Steeds meer Pakistaanse adverteerders gingen hun producten aanprijzen op Indiase kanalen. Dat maakte het onmogelijk voor de Pakistaanse privé-kanalen om te overleven.” Marketeer Mehdi staat zelf achter het verbod. Hij vindt dat de Indiase kanalen de Westerse cultuur te veel promoten. Ze doen dat “nog veel efficiënter dan de Westerse zenders wegens de gelijkenis tussen Hindi en Urdu”.

Zahid Ahmed, de baas van een kabeldistributiebedrijf, relativeert het effect van de richtlijn van PEMRA. De distributeurs in de steden blijven Indiase zenders verdelen of zenden gekraakte Indiase DVD-films uit. Het adagium van de klant en de koning geldt zeker in Pakistan, want een gezin met een aansluiting betaalt elke maand 300 roepie (ongeveer 5 euro). Voor zo’n bom geld kan een distributeur als Zahid Ahmed zijn klanten niet aan het lijntje houden.


Xml=2

Ref: ap cr