Urine als prima meststof

Urine blijkt niet alleen een prima meststof, het is ook een stuk goedkoper dan chemische alternatieven. In Oeganda kost een zak met vijftig kilogram meststoffen maar liefst zeventig dollar, terwijl urine gratis is. Dat is een belangrijk argument in een land waar kleine boeren vaak niet over de middelen beschikken om grondstoffen te kopen.

Scheidend toilet

Het idee van urine als meststof was oorspronkelijk gelanceerd door Ecological Sanitation (EcoSan), een fabrikant van waterloze, ecologische toiletten. De toiletten scheiden urine en fecaliën in afzonderlijke containers zodat ze in de landbouw gebruikt kunnen worden.

Maar die toiletten kosten 320 tot 1500 dollar, veel te veel voor de meeste Oegandezen, hoewel het Oegandese Rode Kruis een beperkt aantal bekostigt. Daarom hebben de boeren in zo’n dertig districten het anders aangepakt: ze plassen met het hele gezin in een emmer om hun urine te verzamelen.

Rose Nabirye, een boerin in Mayuge in het oosten van Oeganda, zegt dat ze aanvankelijk sceptisch was en het gebruik van urine onhygiënisch vond. Maar nu ze het getest heeft, is ze bijzonder tevreden met de resultaten. De combinatie van mest, urine en vloeibare meststof heeft de oogst van maïs en groenten aanzienlijk verbeterd, zegt ze.

Ook Steven Nabuyaka, een groenteboer in het district Bududa hoeft niet langer 20 dollar per seizoen te betalen voor enkele kilo’s meststoffen. Hij hoorde van collega’s over het gebruik van urine. “Ik probeerde het, en het werkte”, zegt hij enthousiast. “Het voorbije seizoen kocht ik geen meststoffen op de markt, en de oogst was goed. Ik heb het ook geprobeerd op de bananen, en de resultaten zijn bemoedigend.”