“Wateroorlog” in Burkina Faso bedreigt kwart miljoen mensen

In Burkina Faso zijn er dit jaar al tientallen aanvallen geteld op de watervoorziening voor burgers. Hulporganisaties spreken van een nieuw soort oorlog, die van water een wapen maakt.

Vijftien hulporganisaties luiden de alarmbel na meer dan dertig aanvallen op waterputten en tankwagens, de vergiftiging van bronnen en sabotage van de generatoren die pompen aandrijven. De organisaties spreken van water als nieuw oorlogswapen: 290.000 mensen zijn direct getroffen door de aanvallen, en zelfs 520.000 als de gevolgen van aanvallen op het elektriciteitsnet worden meegeteld.

‘Deze herhaalde aanvallen op waterdiensten en de ernstige impact ervan op honderdduizenden kwetsbare burgers zijn nooit eerder gezien in Burkina Faso of elders in de regio’, zegt Hassane Hamadou van de Norwegian Refugee Council in Burkina Faso. ‘Schade aan de watervoorziening van burgers is niet langer een bijproduct van het conflict, het is een oorlogswapen geworden en het is een nieuwe, afschuwelijke stap in het toenemende geweld.’

3 liter per dag

De meeste vernielingen gebeuren in Djibo, de stad met het meeste ontheemden in het hele land, onder wie tienduizenden kinderen. De inwoners moeten het er doen met minder dan 3 liter water per persoon voor zowel hygiëne, drinkwater als om te koken.

Dat is ongeveer de helft van wat ze voor de aanvallen hadden: zo’n 6 liter. Maar ook dat was al bijzonder weinig: volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft een mens in een noodsituatie minstens 15 tot 20 liter per dag nodig. De gemiddelde Europeaan gebruikt 150 liter water per dag.

‘Djibo is de focus geworden van een humanitaire crisis die al meer dan drie jaar aansleept, en nu bevindt de stad zich aan de frontlijn van een nieuw type oorlog’, zegt Rebecca Bouchet-Petersen van Solidarités International. ‘Het conflict bedreigt nu de ene grondstof waar we niet zonder kunnen: schoon water. Gezien de gezondheidsrisico’s die verbonden zijn met vuil water, temperaturen rond de 40 graden Celsius en moeilijk toegankelijke wegen, balanceert Djibo op de rand van een humanitaire ramp.’