Aandacht voor Palestijnse olijven

Volgens het rapport kan het echter nog beter. Oxfam schat dat de inkomsten uit olijven en gerelateerde producten, op dit moment jaarlijks zo’n 100 miljoen dollar, zouden kunnen verdubbelen mits de nodige (kleine) investeringen en de opheffing van Israëlische beperkingen, pesterijen en aanvallen.

Landbouw op de Westelijke Jordaanoever

In de Palestijnse zeer dienstgerichte economie bepaalt de landbouw echter amper vijf procent van het bruto nationaal product uit. De opwaardering van de olijfbouw, momenteel verantwoordelijk voor bijna de helft van de landbouwgewassen in het gebied, zal dus wel een verschil kunnen maken voor de olijfboeren en een aantal arme Palestijnse gemeenschappen die in de sector werkzaam zijn, maar om de Palestijnse landbouw en economie te redden is er veel meer nodig.
Op vlak van landbouw is het grote probleem de onregelmatige toegang tot land en water. Op de Westelijke Jordaanoever wordt nog steeds 60 procent van het land gecontroleerd door Israel. Bovendien zorgen schijnbaar willekeurige blokkades en beperkingen er nog steeds voor dat boeren nooit op voorhand weten of ze hun land of afzetmarkt, vooral in oogsttijd, zullen kunnen bereiken.
De onbereikbaarheid van Oost-Jeruzalem en de onvoorspelbare bereikbaarheid van Israel, in het verleden belangrijke afzetmarkten voor Palestijnse landbouwproducten, spelen hier een belangrijke rol. In de eerste helft van dit jaar zouden daarnaast volgens de VN al honderden dunum (1000m²) landbouwgrond waarop duizenden olijfbomen stonden, vernield zijn bij incidenten met kolonisten.

Nationale economie?

De Palestijnse economie in het algemeen deed het, volgens recente cijfers van de Wereldbank, in de eerste helft van dit jaar voor het eerst in jaren weer beter. Dit komt voor een deel omdat de economische groei in Gaza al jaren negatief was en het dus eigenlijk bijna alleen maar beter kon. De voornaamste reden van de groei zijn echter de internationale donaties die de Palestijnse economie momenteel voor een groot deel rechthouden.
Om een duurzame nationale economie op te bouwen, zal structurele internationale hulp de volgende jaren noodzakelijk blijven. Belangrijker is echter dat Israel een aantal barrières voor de Palestijnse economische en agrarische ontwikkeling opheft. Een vrij verkeer van mensen en goederen is nodig, net als een aantal zekerheden voor investeerders die er nu helemaal niet zijn.