Ecuador en het linkse project in Latijns-Amerika

Sinds juli is Ecuador volwaardig lid van de ALBA, het Alternativa Bolivariana, dat staat voor een grotere solidariteit tussen de links-georiënteerde regeringen van Latijns-Amerika. Niet alleen op vlak van commercialisatie, maar ook op vlak van energie wil men een grotere integratie realiseren en op financieel vlak is er de oprichting van de Banco del Sur en wordt er gedacht aan het ontwerpen van de Sucre als gezamenlijke munt.
Begin augustus nam Correa ook het leiderschap op van de UNASUR, de Zuid-Amerikaanse gemeenschap.Eind augustus organiseerde die een belangrijke topontmoeting in het Argentijnse Bariloche, met op de agenda zowel het conflict tussen Colombia en Ecuador, als de impasse rond de afgezette president Zelaya in Honduras. 
De obstakels in eigen land kunnen de burgerrevolutie van Correa nog ernstig parten spelen. Maar ook van buitenaf staat het proces erg onder druk, vooral dan vanuit Colombia. De overspill van het Colombiaanse conflict op Ecuadoraanse bodem duurt nu al jaren, vooral sinds Plan Colombia in 2000 in werking trad.  De regering Uribe heeft systematisch de strijdende groepen van guerrilla en paramilitairen naar de grens met Ecuador gedreven, waardoor de druk op Ecuador en de onveiligheid aan de grens toeneemt.
De spanning bereikte een hoogtepunt toen het Colombiaanse leger op 1 maart vorig jaar het Ecuadoraanse grondgebied binnenviel in de regio van Putumayo om een FARC-kamp te bombarderen. Dat kamp was de schuilplaats van Raul Reyes, de nummer twee  van de rebellengroep. Bij die aanslag werd de inmiddels beruchte laptop van Raul Reyes in beslag genomen. Sindsdien levert de harde schijf van die laptop alle nodige informatie aan de Colombiaanse regering om president Correa in verdenking te stellen van banden met de Farc. Terwijl de regering Correa het proces heeft geopend waarin de Colombiaanse ex-minister van defensie Santos zich moet verantwoorden voor de inval, drijft de Colombiaanse president Uribe de spanning op door Correa – en/of medewerkers van zijn regering- in verdenking te stellen van het aannemen van FARC-geld tijdens zijn verkiezingscampagne.
Het conflict tussen beide landen wordt nog opgedreven door de recente aankondiging van president Uribe om zeven militaire bases in Colombia ter beschikking te stellen van het Amerikaanse leger, officieel omwille van de strijd tegen de drugs. Die beslissing is dan weer een antwoord op het feit dat de huur van de basis van Manta door het leger van de VS is afgelopen en door Ecuador niet verlengd werd.
Het hoeft daarom ook niet te verbazen dat president Correa als eerste zijn steun uitsprak voor de verdreven president Zelaya in Honduras. Zo’n solidariteit vanuit de regio kan hij zelf misschien ook nog goed gebruiken wanneer het vuur hem aan de schenen wordt gelegd.